ΤΑ "ΑΠΑΝΤΑ" ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΔΕΛΤΑ..!!

,

Το κυνήγι της τύχης στον ιππόδρομο του Φαλήρου

Ο ιππόδρομος του Φαλήρου εις τις δόξες του… Απολαύστε ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για το πώς λειτουργούσε ο φαληρικός ιππόδρομος το 1933 και τα επόμενα χρόνια.

«Ο κόσμος που έχει κατέβει στο ιπποδρόμιο για να δοκιμάση και πάλιν την τύχη του, πηγαινοέρχεται εμπρός εις τον στίβο του «πεζάζ» αναμένων με ανυπομονησία την προσεχή κούρσα. Οι απληροφόρητοι, οι αμύητοι ζητούν πληροφορίες από τους μυημένους στο παιγνίδι.

Εμπρός στις θυρίδες που εκδίδονται τα εισιτήρια παίκται συνωστίζονται δια να προμηθευθούν τα μικρά πενηντόδραχμα, εκατοντάδραχμα ή και φθηνότερα πολύχρωμα χαρτάκια με τα οποία αν τους ευνοήση η τύχη μπορούν να κερδίσουν χιλιάδες δραχμές.

Άλλοι σταματημένοι γύρω από το «πάντοκ» περιεργάζονται τα άλογα, τα οποία πρόκειται να τρέξουν εις την προσεχή ιπποδρομίαν.

Εν τω μεταξύ η εξέδρα η οποία είχε κενωθή λιγάκι κατά το διάλειμμα των ιπποδρομιών ξαναγεμίζει και πάλιν από κόσμον. Όλοι, άνδρες και γυναίκες, νευρικοί, ανυπόμονοι, έχουν εστραμμένα τα βλέμματά των προς ωρισμένον σημείον και αναμένουν την εκκίνησιν των αλόγων.

Έξαφνα μια κωδωνοκρουσία ηχεί. Και συγχρόνως πέντε, έξη, επτά, οκτώ, δέκα άλογα με τους αναβάτας των, λεπτά, σβέλτα, το ένα ταχύτερον του άλλου, ορμούν εις τον στίβο.

Οι παίκται όρθιοι παρακολουθούν με αγωνία το τρέξιμο. Φωνάζουν τ’ άλογα με τα ονόματά των, προσπαθώντας με τις φωνές να εμψυχώσουν τον τζόκεϋ. Επί τέλους ένα άλογο προσπερνά όλα τ’ άλλα και φθάνει στο τέρμα. Και όσοι το έχουν «παίξει» ξεσπούν εις φρενιτιώδεις ζητωκραυγάς.

Με 50 δραχμές οι πολύ τυχεροί παίκται –παίκται του «σύνθετου»- και αν τα άλογα δεν ήσαν «φαβορί» (οπότε ποντάρονται από πολλούς και τα κέρδη μετριάζονται) μπορεί να εκέρδισαν και 10 και 15.000 δραχμές, και άλλοι με ένα εκατοντάδραχμο 600, 700, 800 δραχμές.

Το παιχνίδι συνεχίζεται, επακολουθούν και η άλλες κούρσες…

Αλλά τι γίνεται ως την ώρα ακριβώς που αρχίζει το παιγνίδι, ως την ώρα όπου τα άλογα παρατάσσονται εις τον στίβο και ο «αφέτης» (ειδικός υπάλληλος των ιπποδρομιών) δίδει το σύνθημα της εκκινήσεως; Τι εργασία προαπαιτείται δια να καταστή ένα άλογο ικανό να διεκδικήση τη νίκη;

Και εν πρώτοις η περίφημη αυτή νίκη, η οποία φέρνει κέρδη εις τους παίκτας, εις τους προπονητάς και όταν υπάρχουν «έπαθλα» και εις τους ιδιοκτήτας των αλόγων, δεν είνε εύκολη.

Τα άλογα που τρέχουν εις μίαν ιπποδρομίαν ανήκουν εις την ιδίαν κατηγορίαν –είνε αγγλικά καθαρόαιμα, ημικαθαρόαιμα, αγγλοαραβικά, αραβικά, ελληνικά καθαρόαιμα και έχουν με τόσην ακρίβειαν ισοζυγισθή, ώστε τυπικώς εμφανίζονται ως τελείως ισοδύναμα.

Τα γρηγορώτερα, τα πιο «φαβορί», τα έχοντα μεγαλυτέρας πιθανότητας επιτυχίας, φορτώνονται με βάρη, η ποσότης των οποίων ποικίλλει αναλόγως της αξίας του αλόγου. Έτσι ο αγών διεξάγεται με την περισσοτέραν δυνατήν δικαιοσύνην.

Αλλ’ εκτός των κατηγοριών υπάρχουν και κλάσεις. Κάθε κατηγορία αλόγων είνε υποδιηρημένη εις τρείς κλάσεις. Και ποτέ τα άλογα όχι μιάς κατηγορίας αλλά και μιάς κλάσεως δεν συναγωνίζονται με τα άλογα άλλης κλάσεως.

Όταν άρχισε να λειτουργεί ο Ιππόδρομος του Φαλήρου τα άλογα που έτρεχαν ήσαν ολίγα 160 μόλις, και υστερούσαν υφ’ όλα τας απόψεις. Σήμερα έφθασαν τα 350 περίπου και εβελτιώθησαν κατά πολύ χάρις εις τας προσπαθείας της Φιλίππου Ενώσεως. Ιδίως δε τα ελληνικά καθαρόαιμα (τα προερχόμενα από επιβήτορας αγγλικούς και φορβάδας αγγλικάς, γεννηθέντα και ανατραφέντα εις την Ελλάδα)

Η Φίλιππος Ένωσις είνε κάτι ανάλογον με το «Τζόκεϋ Κλάμπ» του Λονδίνου. Η ανωτάτη ιπποδρομική αρχή η οποία δικάζει, τιμωρεί, δίδει και αφαιρεί αδείας δια τα άλογα, αθλοθετεί δια τους τζόκεϋ, με μίαν λέξιν ασκεί την ανωτάτην εποπτείαν εις την λειτουργίαν των ιπποδρομιών. Η Φίλιππος Ένωσις συντηρείται από ένα ποσοστόν 7% που εισπράττει επί του «αμοιβαίου στοιχήματος» (του χρηματικού δηλονότι ποσού που παίζεται κάθε φορά εις την κούρσαν), από μίαν μικράν ενίσχυσιν του Κράτους και από τα διάφορα πρόστιμα που επιβάλλει εις τους παραβαίνοντας τον κανονισμόν.

***

Από τα 350 άλογα του Φαληρικού Ιππόδρομου τα περισσότερα είνε αραβικά. Οι ιδιοκτήται τα προτιμούν διότι είνε ευθηνότερα και πιο σκληραγωγημένα από τα αγγλικά.

Ένα καλό αραβικό άλογο ημπορεί να στοιχίζη το πολύ 150 λίρες ενώ η αξία ενός καλού καθαρόαιμου αγγλικού φθάνει και μέχρι 700 λιρών.

Έτσι εξηγείται και η εξαιρετική περιποίησις η οποία παρέχεται εις τα άλογα αυτά. Καθένα έχει το ιδιαίτερο δωμάτιό του –«μπόξ»- εις τους σταύλους και ανά δύο από ένα ειδικόν υπηρέτην ο οποίος τα επιμελείται από το πρωί ως το βράδυ. Όλοι οι σταύλοι των ιδιοκτητών των αλόγων –είνε περί τους 60- ευρίσκονται γύρω από τον ιππόδρομο.

Ο ιδιοκτήτης μόλις αγοράση άλογο το παραδίδει εις τον προπονητήν ο οποίος αναλαμβάνει κατ’ αποκοπήν την διατροφήν και την προπόνησίν του αντί 3000 περίπου δραχμών μηνιαίως. Εις κάθε νίκην των αλόγων που διατρέφει και εκγυμνάζει ο προπονητής εισπράττει ένα ποσοστόν και 15% όταν πρόκειται για έπαθλο. Η εκγύμνασις του αλόγου, τακτική, μεθοδική και αρκετά επίμονος, γίνεται εις τον στίβον του ιπποδρόμου.

Αλλά και η διατροφή του απαιτεί μεγάλην προσοχήν και όχι μικρόν κόπον. Αναλόγως της τονώσεως που θέλει να επιτύχη, κανονίζει την τροφήν του αλόγου ο προπονητής. Τα άλογα του ιπποδρόμου τρέφονται με σπασμένο κριθάρι, βρώμη και χόρτο -5 έως 6 οκάδες την ημέρα- και ποτίζονται τρείς φορές ημερησίως το θέρος και δύο τον χειμώνα.

Καθώς είπαμε, κάθε δύο άλογα απασχολούν δια την περιποίησίν των ένα ιπποκόμον. Ο ιπποκόμος τα «ξυστρίζει», πρώτα με μια σκληρή σιδερένια βούρτσα, έπειτα με μία ψιλή τρίχινη και τέλος τα γυαλίζει με μια πετσέτα. ‘Ολ’ αυτά εννοείται συνοδεύονται και με το σχετικό πλύσιμο, απαραίτητο και για την καθαριότητα αλλά και για την τόνωσι του αλόγου.

***

Ζώα τόσο πολύτιμα, ζώα που στοιχίζουν ολόκληρες μικροπεριουσίες όχι μόνον δαιτώνται αλλά και σταυλίζονται σε μέρη αντάξιά των. Τα «μπόξ» των σταύλων του ιπποδρόμου είνε σωστά δωμάτια. Ψηλά, ευάερα, με πάτωμα κατασκευασμένο από μπετόν, το οποίον καλύπτεται με ροκανίδι –αλλού χρησιμοποιείται ειδικό χόρτο- δια να μη κινδυνεύη το άλογο να κτυπηθή όταν κυλίεται καταγής.

Κάθε πρωί ο προπονητής επιθεωρεί τα άλογά του. Κατόπιν αρχίζει το εκγύμνασμα ανάλογα με το είδος της ιπποδρομίας, την απόστασιν δηλαδή που πρόκειται να διανύση.

Πριν την ιπποδρομία το άλογο παραδίδεται εις τον τζόκεϋ. Επακολουθεί το ζύγισμα και τα άλογα με τους αναβάτας των οδηγούνται εις το «πάντοκ». Εκεί οι παίκται επιθεωρούν και κάνουν τις εκτιμήσεις τους δια να κανονίσουν τελικά το παιχνίδι των. Η επίδειξις αυτή είνε ο τελευταίος σταθμός προ της ιπποδρομίας.

Από το «πάντοκ» τα άλογα μεταφέρονται εις τον στίβον. Εκεί παρατάσσονται, κανονιζομένης της σειράς της παρατάξεώς των με κλήρο και ύστερα από λίγα λεπτά ο «αφέτης» δίδει αγγλιστί το πρόσταγμα της εκκινήσεως:

-Όφ! (μακρυά, «φύγετε!»).

Τα άλογα ορμούν στο στίβο, η αγωνία των παικτών αρχίζει και η Τύχη, άστατη, καπριτσόζα μοιράζει σε άλλους τα χιλιάρικα και από άλλους αφαιρεί και τα τελευταία τάλληρά των…».

Θάρρος, 1933, υπογράφει ο “W”

Τα αραβικα αλογα ειχαν μολις αποσυρθει.Ηταν ατιθασα και στηνοντουσαν δυσκολα απο το κυκλωμα.Όποτε ετρεχε ο Σεϊχης κερδιζε.Δεκα δραχμες στο δεκαρικο.Δεν εβγαινε χρημα.Ετσι βγηκαν οι αραβες.Τα καθαροαιμα κυριαρχησαν σ’ολες τις κουρσες.Κανεις δεν τα ηξερε.Τα παιζανε ολοι στην τυχη.Ή στον Μαρινο.Ο Μαρινος ερχοτανε παντοτε πρωτος.Οποιο αλογο κι αν ιππευε.Αντε να εκανε τραμπα με τον Ζαρπαρινη ή τον Μπουγιουρη.Αυτο ηταν ολο.Αφου δεν ξεραμε τ αλογα παιζαμε στους αναβατες.
Ηταν, ομως, ενα ρημαδι, ο Μιτζουζο με τ ονομα, καθαροαιμο νεαρο, που οταν ετρεχε, απλως κερδιζε.Ανεμος.Ακομα κι αν τον καβαλαγε σκετη η σελα.Μετα απο μηνες ηρθε ενας τυπος στο Ντολτσε-σημερα Φιλιον-το πιο σοβαρο παραρτημα της Νομικης,και κει μεταξυ Οικογενειακου Δικαιου και Ποινικης Δικονομιας μας αμολησε το μυστικο:Ο Μιτζουζο θα εχανε σημερα!Κανεις δεν τον πιστεψε.Εκτος απο μενα.Ειχε ενα ατρανταχτο επιχειρημα.Και ηταν κατηγορηματικος.Το διδυμο ηταν Αννιτα-Μιτζουζο.Τοτε γραφεια δεν υπηρχαν.Επρεπε να ησουν εκει.Στο ναο του Φαληρου. 
Και ηταν ολοι εκει.Οπως παντα.Εσπρωξα ολα μου τα λεφτα στο ταμειο στο διδυμο Αννιτα-Μιτζουζο.Ηταν 180 δραχμες.Και την Αννιτα δεν την ηξερε ουτε η μανα της.Τα αλογα ξαμοληθηκαν μολις επεσε το σκοινι.Το μηχανημα ηρθε μετα απο χρονια.Η Αννιτα ξεχωρισε πρωτη μετα τη στροφη και ολοι τρεχανε πισω της.Κι οσο τρεχανε πισω της ολοι τοσο ανοιγε αυτη καλπασμο.Ωσπου πριν την τελευταια στροφη τα αλογακια ειχανε σκασει.Σαν αερας μπηκε η Αννιτα στην ευθεια για το τερμα.Και πισω, κολλημενος στα καπουλια της ερχοτανε δευτερος ο Μιτζουζο.Τα πληθη ουρλιαζανε το ονομα του στις κερκιδες του Φαληρου. Αλλ’αυτος τερματισε δευτερος,κολλημενος με πεισμα στα καπουλια της αερινης Αννιτας. Πηγα στο ταμειο και εγινα πλουσιος. 
Και φευγοντας ξανακουγα στ αυτια μου την ψιθυριστη φωνη του τυπου στο Ντολτσε:»Η Αννιτα ειναι αδιαθετη.Κι ο Μιτζουζο,που ειναι επιβητορας θα κολλησει απο πισω της».
Valtanapane

Στον παλιό ιππόδρομο.
Είχε σημειώσει στην έβδομη κούρσα με στυλό έντονα το νούμερο 8. Έκατσε στα φθαρμένα ξύλα της πρώτης θέσης και περίμενε. Μαζί με τον ξάδελφο. Βγήκαν τα άλογα από το πάντοκ στο στίβο για επίδειξη. Έκανε ψύχρα. Φορούσε το μπουφάν κουμπωμένο μέχρι το λαιμό. Είχε αρχίσει να βραδιάζει. Ακούστηκε η εκφωνήτρια με το πολλαπλούν: «Πενταετείς ίπποι, πέμπτη κλάση, νούμερο 8, χιλιάρικα επτά.» ‘Ηταν όπως τα περίμενε.Ψυχή δεν την ακουμπούσε.
Είδε που έμπαινε στο στίβο. Καστανή με γλυκά μεγάλα μελαγχολικά μάτια, παχουλή, κοντοπόδαρη, αδικημένη. Την αγνοούσαν. Κάτι η γενεαλογία, οι ατυχίες, το όνομα, η φήμη που «έσερνε», δεν την υπολόγιζαν. Είχαν άλλα να παίξουν, πιο όμορφα, με μεγαλύτερες όπως νόμιζαν δυνατότητες. Κι όμως. Όλο τον τελευταίο καιρό την παρακολουθούσε και την έβλεπε να βελτιώνεται. Δεν είχε νικήσει μόνο από κακές συγκυρίες. Όλο το βράδυ τη μελετούσε. Ήταν η κούρσα της, το πίστευε. «Έβγαινε¨από χρόνους, φόρμα, ισοζυγισμό, «έβγαινε» γιατί εκείνη ήθελε να νικήσει.
Καθώς έστριβε να βγει στο στίβο, του φάνηκε πως τον κοίταξε. Την έπαιξαν και περίμεναν.
» – Οι ίπποι ετέθησαν στις διαταγές του αφέτη». Ξεκίνησαν μέσα σε ένα σύννεφο σκόνης από την άμμο. Δεν μπορούσε να διακρίνει. Ήταν όλα μαζί. Άκουγε την περιγραφή από τα μεγάφωνα. Πουθενά το όνομά της. Χάθηκαν τα άλογα πίσω από τα σπιτάκια. Εκεί που δεν έβλεπε κανείς. Τότε την άκουσε. Να καλπάζει με διαρκώς επιταχυνόμενο ρυθμό. Πετάχτηκε όρθιος. Είχε ανατριχιάσει ολόκληρος. Σήκωσε και τα δυό χέρια ψηλά και με βραχνή φωνή που έβγαινε από το βάθος, άρχισε να φωνάζει: » – Έρχεται η Μπέτα Μπεστ».
Οι γύρω τον κοίταζαν με απορία, το ίδιο και ο ξάδελφος. Συνέχισε να φωνάζει, του έβγαινε από μέσα του: «- Έρχεται η Μπέτα Μπεστ». Και τότε, λίγο πριν την είσοδο στην ευθεία, την είδαν κι οι άλλοι. Είχε βγει από την εξωτερική και τους «κατάπινε» έναν-έναν. Μετά τα μέσα της ευθείας, με τον ιδιαίτερο δικό της καλπασμό, είχε φτάσει κοντά στους πρώτους και λίγο πριν το τέλος πέρασε.
Κέρδισε. Έκατσε κάτω αποκαμωμένος. Είχε βραδιάσει, μαλάκωσε το κρύο. Ένοιωθε ένα γλυκό μούδιασμα. Έκλεισε τα μάτια. » – Μπράβο κορίτσι μου». Ψιθύρισε.
valtanapane

Ο «Σουταχαπεί» ήταν μεγάλος αλογομούρης. Μην με ρωτήσετε τι είναι σήμερα.Δεν μαρτυράω. Πηγαίναμε μαζί στον ιππόδρομο, όταν ήταν ακόμα στο Φάληρο, τέρμα Συγγρού, στο περίφημο Δέλτα. Ωραίες μέρες…
Ο «Σουταχαπεί» ήταν αουτσαντεράκιας. Αυτό σημαίνει πως μελετούσε και εύρισκε το άλογο εκείνο που είχε μεγάλη τύχη να κερδίσει, αλλά δεν θα το έπαιζε ο κόσμος, άρα θα πλήρωνε καλά. Σε αντιστοιχία, είναι σαν να έπαιζε στο στοίχημα ένα διπλό με απόδοση 7,50. Δεν θα έπαιζε ποτέ έναν άσσο στο 1,20. Αυτό σημαίνει πως όταν είχες παίξει με τον «Σουταχαπεί» και κέρδιζες, θα έπαιρνες πολλά λεφτά και η διαδικασία θα είχε μεγάλη έκκριση αδρεναλίνης. Ό,τι πρέπει για ιππόδρομο δηλαδή.
Η ιστορία που θα σας πω, έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου ως η μεγαλύτερη ανατροπή μιας κατάστασης, όσα χρόνια ασχολούμαι με τον ιππόδρομο. Πάμε λοιπόν:
Τετάρτη, γύρω στις 12 το μεσημέρι, Οκτώβριος του 1997. Στο τηλέφωνο ο «Σουταχαπεί»:
» -Μαλάκα, η ευκαιρία της χρονιάς λέγεται Ιπποτούρ Μονόκλ. Δε μπορώ να σου πω πολλά, θα τα πούμε κατεβαίνοντας στον ιππόδρομο. Πάρε όσα λεφτά μπορείς να βρεις.»
Δύο η ώρα, περνάει και με παίρνει με τη μηχανή του. Ο καιρός είναι λίγο κρύος, αλλά δεν προβλέπεται βροχή. Πηγαίνουμε αργά, για να μπορεί να μου μιλάει, να μου αναλύσει την ευκαιρία της χρονιάς:
« Λοιπόν κοίτα πώς έχουν τα πράγματα. Ο Ιπποτούρ Μονόκλ λέγεται έτσι, γιατί μικρός έχασε το ένα του μάτι, το δεξί. Κατά τα άλλα είναι πολύ καλό άλογο. Έχει όμως την εξής ιδιορρυθμία: αν δεν πάρει κεφάλι, ακούει από τη δεξιά πλευρά τα άλλα άλογα, δεν τα βλέπει και φοβάται – παρατάει την κούρσα και έρχεται τελευταίος. Αν όμως πάει στο κεφάλι, όλα τα άλλα είναι πίσω του και επειδή είναι πολύ δυνατός, κερδίζει με διαφορά.
» Σήμερα η αλογάρα τρέχει για πρώτη φορά 1800 μέτρα. Όπως ήδη γνωρίζεις, ο κόσμος δεν παίζει τους σπρίντερς στις μεγάλες αποστάσεις, πόσο μάλλον τον Ιπποτούρ Μονόκλ που στις τέσσερις πιο πρόσφατες κούρσες του ήρθε ακριβώς τελευταίος! Όμως, σήμερα θα πάει στο κεφάλι. Του έβαλαν μάλιστα και αναβάτιδα τη Μαρία την Καμούτση(από τις χειρότερες), δεν θα τον παίξει άνθρωπος!»
Φτάσαμε στο Δέλτα γύρω στις δυόμισι, παρκάραμε τη μηχανή και πήγαμε να φάμε σουβλάκια. Στη λαϊκή θέση του παλιού ιπποδρόμου είχε ένα σουβλατζίδικο που έκανε από τα νοστιμότερα σουβλάκια (πίττα-καλαμάκι) στην Αθήνα. Τρώγοντας καθισμένοι σ’ ένα παγκάκι, η κουβέντα για τον Μονόκλ εντάθηκε. Ξέχασα να σας πω, πως παίζοντας ιππόδρομο με τον «Σουταχαπεί» μεγαλύτερη αξία είχε η ανάλυση. Περισσότερο από το αν θα κέρδιζες, περισσότερο από την αδρεναλίνη της κούρσας, πάνω κι από τις αδιαμφισβήτητες γνώσεις του για το αντικείμενο, αυτό που είχε σημασία ήταν η ΑΝΑΛΥΣΗ. Τουλάχιστον εγώ, αυτό κυρίως απολάμβανα. Την απόλυτη πεποίθηση που είχε για τη νίκη του αλόγου που είχε επιλέξει, τον τρόπο με τον οποίο επιχειρηματολογούσε. Και η ανάλυση συνεχίστηκε:
«- Άσε που από τη γενεαλογία του βγαίνει πώς θα του ταιριάξουν τα 1800 μέτρα. Η μάνα του η Τάλτααστ ήταν κεφαλάτο άλογο και ο πατέρας του ο Φλάς εν Θάντερ, ε τι να πούμε, ο κορυφαίος επιβήτορας του ελληνικού ιπποδρόμου. Και ξέρεις ποιος είναι αδερφός του; Ο Τέξας! Όποτε έπαιρνε κεφάλι τους πηδούσε ασάλιωτους! Γι’ αυτό σου λέω, το θέμα είναι να πάρει κεφάλι. Και θα πάρει σήμερα, δεν υπάρχει άλλο γρήγορο στην κούρσα. Στο βήμα του θα πάει στο κεφάλι. Θα τους γαμήσει σου λέω! Αλήθεια, πόσα λεφτά έχεις;»
« – Για παίξιμο έχω 100.000 (δραχμές εννοείται, δεν υπήρχε τότε ευρώ!). Καλά είναι;» αποκρίθηκα ενώ τελείωνα τα σουβλάκια μου.« – Τότε θα βάλω κι εγώ 300 χιλιάρικα». Με τον «Σουταχαπεί» παίζαμε πάντα σε αναλογία 3 προς 1. Δηλαδή, σε κάθε χιλιάρικο οι 250 δραχμές ήταν δικές μου και οι 750 δικές του. Συμφωνήσαμε, έβαλε τα λεφτά στην εσωτερική τσέπη του μπουφάν του και ξεκινήσαμε. Δεν σας είπα μέχρι τώρα μια βασική «λεπτομέρεια»: Ο Ιπποτούρ Μονόκλ έτρεχε στην τελευταία ιπποδρομία, την ένατη δηλαδή.
Αρχίσαμε να παίζουμε τις κούρσες με τη σειρά: την πρώτη, τη δεύτερη, την τρίτη και ούτω καθεξής. Η επιτυχία ήταν τέτοια, που με το τέλος της έβδομης κούρσας δεν μας είχε μείνει δραχμή! Τετρακόσιες χιλιάδες χασούρα. Το δε άλογο για το οποίο είχαμε κατέβει στον ιππόδρομο, η ευκαιρία της χρονιάς δεν είχε τρέξει ακόμη! Όλες οι επιλογές μέχρι εκείνη τη στιγμή υπήρξαν καταστροφικές. Το κακό διπλό. Αφενός είχαμε χάσει τετρακόσιες χιλιάδες, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο για το πορτοφόλι μας και αφετέρου υπήρχε η απίστευτη προοπτική να βλέπουμε τον Ιπποτούρ Μονόκλ να κερδίζει και να μην τον έχουμε παίξει!
« – Τι θα κάνουμε τώρα ρε μαλάκα;» αναφωνήσαμε σχεδόν ταυτόχρονα.
« – Πού μπορούμε να βρούμε λεφτά;» είπα και το μυαλό μου δούλευε πυρετωδώς να βρει λύση.
« – Δεν ξέρω» απάντησε ο «Σουταχαπεί» εμφανώς καταβεβλημένος. Τα ‘χε κυρίως με τον εαυτό του, που υπέκυψε στην κατ’ εξοχήν αρρώστια των τζογαδόρων: παίζουν σε όλες τις κούρσες και όχι σε αυτήν ή αυτές που κυρίως πιστεύουν.
« – Δεν προσπαθείς να πάρεις λεφτά από καμιά πιστωτική;» του είπα.
« – Όλες είναι στο όριο. Έχω εξαντλήσει τα όρια αναλήψεων σε όλες.» μου είπε απογοητευμένος. « Πάμε να φύγουμε καλύτερα».
Καθώς προχωρούσαμε προς την έξοδο, περνώντας μπροστά από τα μηχανήματα αναλήψεων, επανέλαβα με την παροιμιώδη αισιοδοξία μου:
« – Χάνουμε τίποτα ρε μαλάκα να προσπαθήσουμε; Έστω καμιά εικοσαριά χιλιάδες να παίξουμε τον Μονόκλ».
« – Ξέρω κι εγώ; Άμα γουστάρεις πάρε τις κάρτες μου και κάντο», μου είπε λέγοντάς μου και τον κωδικό του.
Πήγα στο μηχάνημα και άρχισα τις προσπάθειες, ενώ ο «Σουταχαπεί» είχε καθίσει λίγο πιο πέρα (λες και δεν ήθελε να βλέπει) και άναψε τσιγάρο. Eurobank, Alpha, Εμπορική, τζίφος. Σε όλες η ίδια άρνηση. Άρχισα να βαριέμαι και διάλεξα τη visa της Εθνικής. Πέρασα τον κωδικό και ζήτησα 30.000 σχεδόν μηχανικά – βέβαιος για την απόρριψη του αιτήματος. Κι ενώ είχα γυρίσει να δω τον «Σουταχαπεί», άκουσα από το μηχάνημα τον χαρακτηριστικό ήχο του μετρήματος των χρημάτων. ΘΑΥΜΑ! Με τη σχετική ταχυπαλμία, πήρα τα χρήματα, την κάρτα και την απόδειξη και πήγα προς το μέρος του θριαμβευτικά: « Ορίστε ρε τριάντα χιλιάρικα» του είπα και πρότεινα το χέρι μου.
« Έλα ρε, δεν το πιστεύω. Ποια τράπεζα τα έδωσε;» ρώτησε λες και είχε την παραμικρή σημασία.
« – Η Εθνική» απάντησα. «Πάμε να παίξουμε τώρα;»
« Πάρ’ τα και παίξε εσύ. Εσύ επέμεινες να τραβήξουμε λεφτά εξάλλου. Γι’ αυτό, παίξε όπως νομίζεις .»
Πήρα τα λεφτά και προχωρώντας προς τον πίνακα με τις αποδόσεις σκέφτηκα την όγδοη κούρσα. Σ’ αυτήν έτρεχε το κορυφαίο άλογο του ιπποδρόμου την εποχή εκείνη, ο Φίλανδρος . Όπως ήταν φυσικό ήταν το μεγάλο φαβορί των παικτών. Το άλογο που μου άρεσε εμένα ήταν ο Ντιστρόγιερ, ένα μάλλον κοντό ζώο από τα καλύτερα στέγιερ της εποχής. Αναβάτης του δε ήταν ο Σωτηρόπουλος, ο πάλαι ποτέ «τσάμπιον» αναβάτης του ιπποδρόμου, ίσως ο πλέον ταλαντούχος όλων των εποχών. Η ιδέα που μου καρφώθηκε ήταν ότι θα χάσει ο Φίλανδρος! Την ανακοίνωσα στον «Σουταχαπεί»: θα παίξουμε φορκάστ Ντιστρόγιερ- Φίλανδρος. Δηλαδή, πως πρώτος θα έρθει ο Ντιστρόγιερ και δεύτερος ο Φίλανδρος. Χαμογέλασε συγκαταβατικά και μου είπε: « Πώς θα γίνει αυτό ρε μαλάκα; Όνειρο είδες ή έχεις κολλήσει με το Σωτηρόπουλο επειδή του έχεις αδυναμία;» Ποιος τα έλεγε αυτά; Ο γνωστός αουτσαντεράκιας. Τόσο απίθανο ήταν να χάσει ο Φίλανδρος.
Εγώ επέμεινα. «Λοιπόν, θα παίξουμε 5000 το φορκάστ που σου είπα και 10.000 το σύνθετο με τον Ιπποτούρ Μονόκλ, 10.000 το σύνθετο του Φίλανδρου με τον Μονόκλ και θα μας μείνουν πέντε χιλιάρικα για να γυρίσουμε σπίτι » ανακοίνωσα χωρίς να δέχομαι κουβέντα. Το δέχτηκε, τα παίξαμε και κάτσαμε στις κερκίδες να δούμε την όγδοη κούρσα.
 Οι ίπποι τέθηκαν στις διαταγές του αφέτη…»
Και ξεκινάει η κούρσα. Ο Φίλανδρος, όπως ήταν αναμενόμενο πάει στο κεφάλι στο βήμα του. Μετά τα 800 μέτρα, είχε διαφορά από το δεύτερο άλογο πάνω από 10 μήκη. Γυρνάω και κοιτάω τον «Σουταχαπεί». Μου χαμογελάει με τρόπο που επαναλάμβανε αυτό που είχε πει προηγουμένως: » – Και πώς να χάσει δηλαδή ο Φίλανδρος;»
Την ώρα που ο Φίλανδρος έμπαινε στην τελική ευθεία, απέμεναν δηλαδή περίπου 250 μέτρα για τον τερματισμό, τα άλλα άλογα ήταν ακόμα περί τα δώδεκα μήκη πίσω του. Ήταν ωραίο θέαμα να βλέπεις τον ψαρί Φίλανδρο να καλπάζει προς τον τερματισμό με το αγέρωχο στυλ του. Όμως εγώ δεν τον κοίταζα. Προσπαθούσα να εντοπίσω στον όμιλο των αλόγων που ακολουθούσαν σε απόσταση, την πορτοκαλί φανέλα που φορούσε ο Σωτηρόπουλος, ο αναβάτης του Ντιστρόγιερ. Κάτι όχι και τόσο εύκολο, αφού είχε ήδη νυχτώσει και ο αγώνας γινόταν με το φως των προβολέων. Ξέχασα να σας πω: βλέπω πολύ καλά. Εντόπισα λοιπόν μια τέτοια φανέλα, η οποία είχε αρχίσει να επιταχύνει και να προσπερνά τα υπόλοιπα άλογα. Σε σύντομο χρονικό διάστημα είχε προσπεράσει όλους τους αντιπάλους του και είχε τεθεί στην καταδίωξη του Φίλανδρου. Η διαφορά των δυο αλόγων άρχισε να μικραίνει. Στο μέσο της ευθείας, ο Ντιστρόγιερ βρισκόταν περί τα πέντε μήκη πίσω από τον Φίλανδρο. Ο καλπασμός τους όμως είχε διαφορά. Σχεδόν για κάθε βήμα του πρώτου ο Ντιστρόγιερ έκανε δύο! Κατάπινε την διαφορά. Τριάντα μέτρα από το φίνις, η διαφορά τους ήταν ένα μήκος. Ακριβώς πάνω στο ποτώ, ο Ντιστρόγιερ τον πέρασε! Πέρασε πρώτος τον τερματισμό, για λίγα εκατοστά του μέτρου. Θα χρειαζόταν φώτο-φίνις, αλλά όλοι ήξεραν, πως κέρδισε ο Σωτηρόπουλος με τον Ντιστρόγιερ.


Κοιταχτήκαμε με τον «Σουταχαπεί» για κλάσματα του δευτερολέπτου και αρχίσαμε τα γέλια. Ξέραμε πως αυτό που έγινε, με τον τρόπο που έγινε δεν ήταν φυσιολογικό, μας έδινε όμως πίσω το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που χάναμε.
» – Τι να σου πω ρε μαλάκα. Όνειρο θα είχες δει. Καλά, τι έπαθε ο Φίλανδρος και έκοψε;»
» – Ξέρω κι εγώ; Τι να σου πω; Το θέμα είναι τώρα να κερδίσει ο Ιπποτούρ Μονόκλ. Ξέρεις πόσα θα πάρουμε από το σύνθετο;»
Φυσικά και ήξερε. Ο «Σουταχαπεί» ήταν κομπιούτερ σ’ αυτά.
» – Πήραμε 250.000 από το φορκάστ και έχουμε 10.000 το σύνθετο που αποδίδει 7.100 στο κατοστάρικο, δηλαδή θα πάρουμε και 710 χιλιάρικα απ’ αυτό.»
» Η ιπποδρομία έχει καλώς…» ανακοινώθηκε και πήγαμε να εισπράξουμε τα 250 χιλιάρικα. Είχε αποκατασταθεί η ηρεμία. Βέβαια, ακόμα στη χασούρα ήμασταν, αλλά το ποσό είχε μειωθεί αισθητά.
» – Λοιπόν, έχω και μια άλλη ιδέα: Αν υποθέσουμε πως κερδίζει ο Μονόκλ, ποιο άλογο θα είναι δεύτερο;»
» – Ο Περλ Χάρμπορ» λέει χωρίς δεύτερη σκέψη ο «Σουταχαπεί».
» – Ε τότε, θα παίξουμε μόνο ένα πράγμα στην κούρσα: Φορκάστ 30.000 Μονόκλ – Περλ Χάρμπορ. Δίνει 3.500 στο κατοστάρικο. Τίποτα άλλο. Συμφωνείς;»
Συμφώνησε. Το παίξαμε και ξαναπήγαμε στην κερκίδα να δούμε την τελευταία κούρσα. Την ώρα που έκαναν επίδειξη τα άλογα που θα έτρεχαν, τα μεγάφωνα έλυσαν την απορία μας σχετικά με τον Φίλανδρο:
» Στον ίππο Φίλανδρο της όγδοης ιπποδρομίας, διεγνώσθη χωλότητα. Αποχή από τις ιπποδρομίες για ένα μήνα.»
Είχε πάθει χωλότητα ο Φίλανδρος, γι’ αυτό έκοψε έτσι στα τελευταία μέτρα! Η αποχή του μάλιστα δεν θα ήταν για ένα μήνα, αλλά οριστική. Δεν ξανάτρεξε στον ιππόδρομο. Όταν ένα άλογο είναι πολύ καλό και τραυματιστεί, οι ιδιοκτήτες δεν ρισκάρουν κάποιον σοβαρότερο τραυματισμό. Τον απέσυραν στο ιπποφορβείο Φηγαίας και έγινε ένας από τους βασικότερους επιβήτορές τους.
Έστω και στο τέλος της μέρας, η τύχη ήταν μαζί μας. Περίμενα να επιβεβαιωθεί αυτό και στην τελευταία κούρσα, όπως και έγινε!
Μόλις άνοιξαν τα κουτιά, πετάχτηκε ο Ιπποτούρ Μονόκλ και πήγε στο κεφάλι. Αυτό ήταν! Δεν τον ξαναπλησίασε κανείς από τους αντιπάλους του. Αντίθετα, η διαφορά του απ’ αυτούς όλο και μεγάλωνε. Η ανάλυση του»Σουταχαπεί», ήταν ακριβέστατη. Δεν είχαμε αγωνία ούτε για μια στιγμή. Το «άλογό μας» κέρδισε με διαφορά πάνω από δώδεκα μήκη, τουτέστιν θριαμβευτικά! Και ακούστηκε από τον «Σουταχαπεί», η περίφημη φράση: Όχι τόσο εύκολα! Σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει, πως χάνει και την ομορφιά του να κερδίζει το άλογο που εσύ πιστεύεις τόσο εύκολα! Δεν έχει την απαραίτητη αδρεναλίνη. Μεγαλύτερη είναι η «κάβλα» σε μια δύσκολη επικράτηση, όπως για παράδειγμα του Ντιστρόγιερ στην προηγούμενη κούρσα.
Και το κερασάκι στην τούρτα; Όπως τερμάτιζαν τα υπόλοιπα άλογα, πολύ μετά από τον Μονόκλ, από έναν όμιλο με πέντε-έξι ξεπετάχτηκε και ήρθε δεύτερος, όπως ήταν φυσικό ο Περλ Χάρμπορ! Γεννούσαν και τα κοκόρια μας.
Εισπράξαμε τα λεφτά, 710 χιλιάρικα από το σύνθετο και 1.050.000 από το φορκάστ. Μαζί με όσα πήραμε από την προηγούμενη κούρσα το σύνολο ήταν δύο εκατομμύρια και δέκα χιλιάδες δραχμές. Not bad, που λένε. Λιγότερο από μια ώρα πριν, χάναμε 400.000.
Την ώρα που αποχωρούσαμε από τον ιππόδρομο, πηγαίνοντας να πάρουμε τη μηχανή, νοιώθοντας αυτήν την περίφημη ηρεμία και ευχαρίστηση που ακολουθεί πάντα μια υπερέκκριση αδρεναλίνης που είχε ευτυχή κατάληξη, ο «Σουταχαπεί» μου είπε:
» – Σήμερα επιβεβαιώθηκε η περίφημη ατάκα του Lancey Howard μετά την τελική παρτίδα στην ταινία Cincinnati Kid. Όταν κέρδισε την παρτίδα πόκερ με παρακινδυνευμένο παίξιμο, τον ρωτάει η dealer:
Lady Fingers: «You raised his tens with a lousy three-flush?»
Howard: «Gets down to what it’s all about, doesn’t it? Making the wrong move at the right time.»
Αυτό είναι: η λάθος κίνηση, την σωστή στιγμή!»

Valtanapane

Η ελίτ του ποδοσφαίρου στον ιππόδρομο

Η επίσημη ιστορία του ιππόδρομου ξεκινάει το 1925. Τα εγκαίνια στις 20 Απριλίου εκείνης της χρονιάς έγιναν παρουσία βασιλιάδων, υπουργών, στρατιωτικών, αλλά και πλήθους κόσμου, που κατέβηκε με κάθε μέσο στο Φαληρικό Δέλτα για να δει για πρώτη φορά να διαγωνίζονται ίπποι.
Η επίσημη ιστορία του ιππόδρομου ξεκινάει το 1925. Τα εγκαίνια στις 20 Απριλίου εκείνης της χρονιάς έγιναν παρουσία βασιλιάδων, υπουργών, στρατιωτικών, αλλά και πλήθους κόσμου, που κατέβηκε με κάθε μέσο στο Φαληρικό Δέλτα για να δει για πρώτη φορά να διαγωνίζονται ίπποι.[/size]

Να δει ιπποδρομίες. Το πρώτο... μποτιλιάρισμα έγινε τότε στη λεωφόρο Συγγρού. Εκτοτε πέρασαν 84 χρόνια και η άμμος του ιππόδρομου έχει δει τα πάντα. Χαρακτηριστική είναι η φράση «αν σηκώσεις την άμμο του ιππόδρομου, θα βρεις από κάτω καράβια, πολυκατοικίες, εργοστάσια, απίστευτες αναμνήσεις και ατέλειωτες θύμησες».

Αναμνήσεις και θύμησες όχι μόνο για το ποιοι ίπποι νίκησαν, αλλά και για το ποιοι πέρασαν από τον ελληνικό ιππόδρομο. Αναβάτες, προπονητές, αλλά και ιδιοκτήτες. Ιδιοκτήτες κάθε στρώματος και κοινωνικής τάξης.

Από γαλαζοαίματους μέχρι απλούς θνητούς. Από επιφανείς ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών μέχρι τεράστια ονόματα του τραγουδιού αλλά και του ποδοσφαίρου. Με τους τελευταίους θα καταπιαστούμε σήμερα και πιστέψτε μας δεν ήταν και λίγοι. Απλά θα αναφέρουμε κάποιους πολύ χαρακτηριστικούς, κάποιους που κι εσείς ακόμη που δεν ασχολείστε πολύ με το ποδόσφαιρο ή τις ιπποδρομίες τους ξέρετε.

Θα κάνουμε, βεβαίως, και αναφορά στους ίππους, τους πιο χαρακτηριστικούς, που τα ονόματά τους παραπέμπουν σε τεράστια ονόματα είτε ποδοσφαιριστών είτε ομάδων. Αλλά ας ξετυλίξουμε το κουβάρι ξεκινώντας από τους ιδιοκτήτες των οποίων η σχέση με τις ιπποδρομίες ήταν συνυφασμένη και με το ποδόσφαιρο.



Λάτρης των ιπποδρομιών ο Απόστολος Νικολαΐδης
Ας ξεκινήσουμε από τον παλαιότερο, που μπορεί να μην είχε ίππους στην ιδιοκτησία του, όμως ήταν λάτρης των ιπποδρομιών και μάλιστα αρκετές φορές φωτογραφιζόταν με φίλους του ιδιοκτήτες σε νίκες ίππων. Αναφερόμαστε στον ιστορικό ηγέτη του Παναθηναϊκού, τον Απόστολο Νικολαΐδη, έναν υπεραθλητή της εποχής του με ταυτόχρονη ενασχόληση σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, στίβο, βόλεϊ και για 20 συναπτά έτη πρόεδρο του ΣΕΓΑΣ. Μια μεγάλη προσωπικότητα, που έδωσε το όνομά της στην ιστορική Λεωφόρο, το γήπεδο του Παναθηναϊκού.[/size]

Σας προξενεί έκπληξη που τέτοια ονόματα είχαν ως χόμπι τις ιπποδρομίες; Σήμερα με τον εκφυλισμό των πάντων, λογικό είναι κάποιοι να εκπλήσσεστε. Πριν, όμως, από κάποιες δεκαετίες ο ιππόδρομος είχε άλλη κοινωνική υπόσταση.

O μεγάλος Nίκος Γουλανδρής 
[/size]



Πολύ μεγάλος ιδιοκτήτης και για πάρα πολλές δεκαετίες μάλιστα ήταν και ο πρώην πρόεδρος του Oλυμπιακού ο Nίκος Γουλανδρής.

Tι να γράψει κανένας γι’ αυτόν τον μεγάλο λάτρη των τεχνών, αλλά και των ιπποδρομιών. Tη δεκαετία του ‘30 συνεργάζεται με τον Γιώργο Kαμπάνη και δημιουργούν μεγάλο στάβλο. Διαθέτουν ίππους εντυπωσιακούς, που δίνουν μεγάλες χαρές με τις νίκες τους. Aργότερα, τη δεκαετία του ‘70 δημιουργεί τους στάβλους «Oλυμπιακού» που με προπονητή τον Λουκά Πανουργιά διαπρέπουν σε κορυφαίες κούρσες και στο Nτέρμπι, την κορυφαία κούρσα της εκάστοτε χρονιάς. O Nίκος Γουλανδρής έδινε και ονόματα παικτών στους ίππους του. Xαρακτηριστικό παράδειγμα ο Yβ Yβ, για τον δημοφιλή Yβ Tριαντάφυλλο, αλλά και ο ίππος Γιούτσος. Oταν νικούσε αυτός -και δεν νίκησε λίγες φορές- ακουγόταν στον ιππόδρομο αυτό που ακουγόταν και στις εξέδρες του τότε σταδίου Kαραϊσκάκη. «Eμπαινε Γιούτσο» φώναζαν οι φίλιπποι στις κερκίδες και μη νομίζετε ότι ήταν μόνο οπαδοί του Oλυμπιακού. Mετά το θάνατό του και για πάρα πολλά χρόνια συνεχιστής της αγάπης του Nίκου Γουλανδρή στις ιπποδρομίες ήταν η σύζυγός του Nτόλυ Γουλανδρή. Λείπουν τέτοιοι άνθρωποι σήμερα.

Ο θείος Λουκάς



Μεγάλος λάτρης των ιπποδρομιών αλλά και μεγαλοϊδιοκτήτης ήταν ο Λουκάς Μπάρλος. Ο «θείος Λουκάς» για τους φίλους, οπαδούς και μη, της ΑΕΚ που τη δεκαετία του ’70 δημιούργησε πανίσχυρο στάβλο με ακριβοαγορασμένους ίππους. Οι στάβλοι Διστόμου διέθεταν ίππους στους οποίους ο «θείος Λουκάς» είχε δώσει ονόματα παικτών της ΑΕΚ. Ενας από τους πιο αγαπημένους του ίππους ο Τάσος, δυνατός ίππος ο Τσάμης και πανίσχυρος, αλλά με πολλά προβλήματα στα πόδια ο Μπάγεβιτς. «Είναι όλοι τους παιδιά μου» έλεγε χαρακτηριστικά ο Λουκάς Μπάρλος τόσο για τους παίκτες της ΑΕΚ όσο και για τα άλογά του. Στο αγαπημένο του στέκι στο Κολωνάκι η κουβέντα είχε δύο θέματα: την ΑΕΚ και τα άλογα. Ο μόνος που του έσπαγε τη μονοτονία κάθε Δευτέρα, μάλιστα, ήταν ο αγαπημένος του λαχειοπώλης, που του πήγαινε όλη τη «στέκα» με τα λαχεία.

Ο «Καίσαρας» και ο στάβλος των... σπιρουνιών

Από τη δεκαετία του '70, παίκτης και όχι παράγοντας ο επόμενος: Σταύρος Σαράφης. Ο γνωστός «Καίσαρας» των γηπέδων, ο σέντερ φορ του ΠΑΟΚ, ήταν ιδιοκτήτης ίππων και μάλιστα διετέλεσε και ιπποπαραγωγός. Ο ΠΑΟΚτσής ήταν το χαρακτηριστικό όνομα ενός ίππου του.[/size]

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ο επόμενος ιδιοκτήτης δεν έχει άμεση σχέση με το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά με το? αγγλικό. Ο Χιώτης Γιάννης Τομάζος, πρόεδρος τότε της ΙπποτούρΡ ΑΕ, δημιουργεί τους στάβλους Τότεναμ, γιατί απλά η αγαπημένη του ομάδα στο νησί ήταν τα «σπιρούνια». Και τι δεν παρέλασε σε αυτούς τους στάβλους. Ολες οι μεγάλες δόξες, που εξελίχθηκαν σε τεράστιους ίππους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι Μάικ Ηγκλαντ, Πατ Τζένιγκς, Γκλεν Χόντλ, Τόνι Γκάλβιν, Γκάρι Μάμπουτ, Οσι Αρντίλες, Ρίκι Βίγια, πάμπολλοι άλλοι και ο κορυφαίος όλων, ο Γκάι Μπάτερς. Το υπεράλογο του 1985 που σάρωσε τα πάντα και έχασε μόνο το Ντέρμπι από αδιευκρίνιστες ακόμη και σήμερα συνθήκες. Οι στάβλοι Τότεναμ έτρεξαν και στο νέο ιππόδρομο στο Μαρκόπουλο με τους Τότεναμ Σπίριτ και Τότεναμ Γκλόρυ. Δυστυχώς, σήμερα δεν υπάρχουν πλέον.



Η επανάσταση του «Big Mac»

Η συνέχεια ανήκει σε ένα ακόμη μεγαλοπαράγοντα της ΑΕΚ, τον Μάκη Ψωμιάδη, που στα μέσα της δεκαετίας του ’90 κάνει το colpo grosso, την επανάσταση, φέρνοντας «φουρνιές» τα αλλοδαπά άλογα στη χώρα μας, σαρώνοντας τις νίκες. Στα κιτρινόμαυρα η φανέλα που έτρεχαν οι ίπποι του «Big Mac» αρχικά, μετά η φανέλα έγινε μπλε - άσπρο. Λέτε να το έκανε για τον Εθνικό, με τον οποίο επίσης ασχολήθηκε, ή για την Καβάλα όπου βρίσκεται σήμερα; Μάλιστα, έφτιαξε και ιπποφορβείο, αλλά σταδιακά αποσύρθηκε από το χώρο. Πλέον διατηρεί ελάχιστους ίππους, στην κατοχή του γιου του. Πάντως, ήταν καινοτόμος και πρέπει να είναι από τους ελάχιστους ιδιοκτήτες που δεν πρέπει να έχασε από τις ιπποδρομίες.[/size]

Ο Στράτος και ο Σωκράτης που δεν έμεινε 
Παραγόντων της ΑΕΚ συνέχεια, με το πρώην πρόεδρό της Στράτο Γιδόπουλο, που ακόμη και σήμερα διατηρεί ίππους στον ιππόδρομο, στο όνομα του γιου του Βασίλη, και που όταν νικούσε, κυρίως ο Μπιλ Δε Κινγκ, ήταν στις απονομές και παρελάμβανε τα κύπελλα.[/size]



Τη δεκαετία του ’90 και για μικρό χρονικό διάστημα κάποιοι ίπποι έτρεξαν στο όνομα του Σωκράτη Κόκκαλη. Για πολύ λίγο όμως, αφού ο μέχρι σήμερα πρόεδρος του Ολυμπιακού δεν έδειξε ότι ήθελε να δημιουργήσει στάβλο στον ελληνικό ιππόδρομο. Οι ίπποι άλλαξαν ονομασία και μεταφέρθηκαν στο όνομα της συζύγου του τότε αντιπροέδρου στο μπάσκετ του Ολυμπιακού, Γιώργου Σαλονίκη. Ολοι τότε περίμεναν τον Κόκκαλη να δημιουργήσει μεγάλο στάβλο, αλλά δεν?

Ιδιοκτήτες «διαμάντια»

Παράγοντας του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού, αλλά και υπουργός διετέλεσε ο Αχιλλέας Μπουντουβής, που υπήρξε ιδιοκτήτης, αλλά κυρίως λάτρης των ιπποδρομιών, όπως και ο Γιώργος Μαρινάκης, που πολύ πρόσφατα έφυγε από κοντά μας. Παγκρατιώτης μια ζωή ο σύζυγος της μεγάλης μας ηθοποιού Αννας Συνοδινού. Αθλητής του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου, πρωταθλητής και βαλκανιονίκης στο τριπλούν και αντιπρόεδρος αργότερα στον ΟΠΑΠ, για δεκαετίες ήταν ιδιοκτήτης ίππων και μάλιστα ο Αναξ κατέκτησε το Ντέρμπι του 1970. Δεν υπάρχουν τέτοιοι ιδιοκτήτες σήμερα. Ιδιοκτήτης ίππων, ακόμη και σήμερα, είναι ο Μάρκους Μινχ, που πέρασε σαν παίκτης από τον Παναθηναϊκό. Διατηρούσε και διατηρεί ίππους στη Γερμανία και δεν ήταν λίγες οι φορές που οικογενειακώς επισκεπτόταν τον ιππόδρομο στο Μαρκόπουλο. Θα τελειώσουμε την αναφορά μας με δύο ιδιοκτήτες πραγματικά κοσμήματα.[/size]



«Καπετάνιος» στο τιμόνι της Φιλίππου Ενώσεως

Τελευταίος που ασχολήθηκε με τα του ιπποδρόμου, όχι σαν ιδιοκτήτης αλλά σαν παράγοντας, είναι ο πρώην πρόεδρος του Παναθηναϊκού, ο «καπετάνιος», ο Γιώργος Βαρδινογιάννης. Πρόσφατα ψηφίστηκε για δεύτερη φορά πρόεδρος στη Φίλιππο Ενωση Ελλάδας, στην ανώτατη ιπποδρομιακή αρχή. Ανθρωπος με όραμα για τις ιπποδρομίες που, όπως λέει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, θέλει να τις δει στο ύψος που τους αξίζει. Δεν απουσιάζει σχεδόν ποτέ όταν διεξάγονται κλασικές κούρσες και είναι ο κύριος «υπεύθυνος» τα τελευταία χρόνια που σε φιέστες δίνουν το «παρών» υπουργοί, βουλευτές, ολυμπιονίκες και άλλα σημαίνοντα πρόσωπα. Βέβαια δεν είναι και λίγες οι φορές που οι φίλιπποι από τις εξέδρες τον προτρέπουν να αγοράσει ίππους και να δημιουργήσει τους στάβλους «Παναθηναϊκού». Χαμογελάει πάντα με νόημα. Πού ξέρετε, ίσως και να γίνει, γράφουμε εμείς.[/size]

Ο μέτριος Πελέ, ο Θρύλος και η ψυχή του... ΠΑΟ[/size]

Εκτός όμως από τους ιδιοκτήτες, έχουμε και τους ίππους που δεν φάνηκαν όλοι αντάξιοι των ονομάτων των ομάδων που τους έδωσαν. Τρανό παράδειγμα ο? Πελέ, που ήταν ένα μέτριο άλογο, όπως και η Ρεάλ. Ο Βαζέχα, αλλά και ο Βάντσικ, επίσης δεν έκαναν μεγάλη καριέρα και πρόσφατα ο? Βάζελος είναι ένας μέτριος ίππος που ασφαλέστατα δεν θα πραγματοποιήσει καριέρα. Η Αεκάρα και η Αεκτζού που ακόμη και σήμερα διαγωνίζεται, επίσης δεν ήταν κάτι το εξαιρετικό. Ο Θρύλος, που διαγωνίζεται και σήμερα, είναι ένας καλός ίππος, αλλά τίποτα παραπάνω και ο Ολυμπιακός δεν έφτασε εκεί που το περίμενε ο ιδιοκτήτης του όταν το? βάφτιζε. Μέτριος επίσης ο Αλβαρέζ, αλλά και χωρίς περγαμηνές ο «παθημένος» Δομάζος. Τουναντίον, ο Παναθηναϊκός θα έκανε μεγάλη καριέρα αν δεν παρουσίαζε πρόβλημα στα πόδια, αλλά ακόμη κι έτσι έκανε αισθητή την παρουσία του στις ιπποδρομίες με τις πολλές νίκες που πήρε σε μεγάλη ηλικία. Μεγάλη ψυχή, αν σκεφτείτε ότι διαγωνιζόταν και νικούσε με? βίδα στο πόδι, εξαιτίας κατάγματος.

Ο κορυφαίος όλων ΠΑΟΚ

Αφήσαμε τελευταίο τον κορυφαίο κατά πολλούς ίππο που πέρασε ποτέ από τις ελληνικές ιπποδρομίες. Τον ΠΑΟΚ. Ιππος αλλοδαπής προέλευσης που αγοράστηκε φτηνά, κάτι σαν λαχείο δηλαδή και ο οποίος ήταν πράγματι λαχείο. Οπου διαγωνιζόταν νικούσε και μάλιστα με χαρακτηριστική άνεση τους αντιπάλους του που διαγωνίζονταν για τη δεύτερη θέση και κάτω. Τρεις φορές ηττήθηκε στην καριέρα του και μάλιστα τις δύο από το ίδιο άλογο, τον επίσης κορυφαίο Αθήνιαν Πρινς. Την πρώτη όταν «χάριζε» πολλά κιλά στον αντίπαλό του και τη δεύτερη όταν σε μια επική μονομαχία τον συναγωνίστηκε με? κάταγμα στα τελευταία 200 μέτρα, χάνοντας τη νίκη και κάνοντας τους φίλιππους να χειροκροτούν με ρίγη συγκίνησης για εκείνη την αναμέτρηση. Σήμερα ο κορυφαίος αυτός δρόμωνας έχει περάσει στην ιπποπαραγωγή, χωρίς ακόμη να δώσει στις ιπποδρομίες κάποιο προϊόν εφάμιλλο της ποιότητάς του.[/size]

Μεγαλη μορφη ο Σταυρος..!!
Λεγονταν οτι μαζι με τον αδερφο του ζουσανε απο την μπαρμπουτιερα και η αληθεια ειναι οτι κυκλοφορουσανε με πολυ "χαρτι"..!ο Σταυρος ειχε μια "ιδιαιτεροτητα"..!Δεν επαιζε αλλο παιχνιδι απο τοτε,που βγηκε στην πιατσα το Συνθετο!!Στο γκανιαν που κρατουσε στα χερια του ειχε "κυκλωμενα" δυο-τρια αλογα με μια "αυστηρη" προυποθεση!!Να ειναι τα "γρηγορα" της κουρσας!να ειναι αναμεσα σ' αυτα,που θα πανε στο κεφαλι..!!Γνωριζε οτι τα "κεφαλατα" στο Δελτα ειχαν μεγαλη στατιστικη επαληθευση..!!Σαν συνεπεια οι αγαπημενοι αναβατες του ηταν οι "κεφαλαδες"..!Σωτηροπουλος-ζαχαριας-καρακατσανης-οικονομιδης , ηταν καποιοι απ' αυτους..!!
Ο Σταυρος ομως ητανε και πονηρος..!γι αυτον δεν μετρουσαν τα προγνωστικα των περιοδικων ειδικα για το κεφαλι..!γι αυτον καθε κουρσα μπορουσε να "στηθει" στο κεφαλι!υπηρχαν οι κλεφτες στην εκκινηση,υπηρχαν οι καθυστερημενες εκκινησεις,υπηρχαν οι ανορθωσεις κλπ κλπ και ο Σταυρος δεν ηθελε να το ρισκαρει!!Τι εκανε λοιπον για να εχει την αβαντα??
Ψηλα στην Α' θεση απεναντι απο τα δημοσιογραφικα θεωρια διπλα στην πορτουλα,που οδηγουσε στην βεραντουλα πανω απο το παντοκ,ηταν το ταμειο του συνθετου.!Εβαζε τον αδερφο του να στεκεται κοντα στον ταμια και ο ιδιος σκαρφαλωνε επανω στα σιδερα,που ηταν πανω απο τις ξυλινες κερκιδες ακουμπωντας στην κεντρικη κολωνα..!!Απο εκει ειχε πανοραμικη θεα της εκκινησης ειτε ηταν 1400 ειτε ηταν 1000 (απεναντι)!περιττο να αναφερω οτι ειχε ματι "αετου"!!
Προηγουμενως ειχε φροντισει (σε συννενοηση με τον ταμια) να τσακισει τις "φισες" δηλαδη τα μπλοκακια απο τα 2-3 αλογα ,που θεωρουσε οτι θα παρουν τα μπρος..!Με το ντριν τα κουδουνια ο Σταυρος "κοζαρε" αμεσως το αλογο,που θα επαιρνε το κεφαλι..!Υπηρχε ενα "κενο" διαστημα 3-4 δευτερολεπτων μεχρι να ανεβουν τα τζαμια(ανεβαιναν απο κατω προς τα πανω) και ο Σταυρος φωναζε στον ταμια,ο οποιος προλαβαινε και "ξεκολλαγε" συνηθως ολο το μπλοκακι..!Μερικες φορες ξεκολλαγε και τα 2 μπλοκακια αν εβλεπε,οτι ξεχωριζουν 2 αλογα μπροστα..!!Με αυτον τον τροπο ο Σταυρος πολλες φορες ειχε στα χερια του πακετακι τον νικητη της κουρσας..!!Αν δεν του καθοταν στην επομενη εκανε τα ιδια..!!το πακετακι το "εσπαγε" στην επομενη κουρσα σε 2-3 αλογα συνηθως με τον ιδιο τροπο εκτος αν υπηρχε αλογο ντεκλασε...!!
Ηθελα να γραψω την ιστορια του Σταυρου ,γιατι ηταν απο τους αλογοπαικτες,που αρκετες φορες τον ειχα δει να τους τα "παιρνει" χοντρα...!!
Οσο για τους ταμειες ποτε δεν εβγαιναν χαμενοι..!!ηξεραν οτι αν τα "πιασει" ο Σταυρος θα πεσει γερο μπαξισι..!

Admin έγραψε:
57ο Ελληνικό Ντέρμπι (Greek Derby ) 2003
ΧΡΥΣΟΣ ΙΠΠΟΣ : ΠΟΛΙΤΕΙΑ -
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ : ΑΘΑΝΑΣΊΟΥ ΜΑΡΓΑΡΊΤΗ - ΙΠΠΟΦΟΡΒΕΙΟΥ:ΑΘΑΝΑΣΊΟΥ ΜΑΡΓΑΡΊΤΗ - ΠΡΟΠΟΝΗΤΉΣ :ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ- ΑΝΑΒΑΤΗΣ : ΝΤΙΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ[/i]

Η δεύτερη νίκη φοράδας ( μετά την ιστορική "ΚΛΑΡΑ") σε ντέρμπι...(!!)

Πολλοί το έβλεπαν λίγοι το καταλάβαιναν στις προπονήσεις, από άποψη στρατηγικής Χ.Θ. είχε εναλλακτικό σχέδιο έχοντας ετοιμάσει απόλυτα και την φοράδα -ειδικά στην μακρινή δοκιμή είχε βγάλει μάτια- ώστε αν κάτι στράβωνε για τον ΟΡΘΑΓΟΡΑ με την σχεδόν σίγουρη κόντρα των αρσενικών να χτυπήσει την κούρσα. Το άλογο του Παρασκευόπουλου ήταν καταδικασμένο διότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα διαφορετικό χωρίς υποστήριξη.
Άψογη η ίππευση και των τριών αναβατών όπως φυσικά και η απόδοση και των τριών αλόγων δεδομένου και των συνθηκών που συνάντησαν.

Admin έγραψε:

Θανάσης Σωτηρόπουλος κορυφαίος όλων έμφυτο ταλέντο Βασίλης Κεράτσας διαχρονική αξία προπονητής ίσως όχι κορυφαίος αλλά η εργατικότητα και η μεθοδικότητα του τον έκαναν να ξεχωρίζει πάντα από τον σορό.

ΚΑΛΒΙ
1ος Κάλβι-Κώστας Οικονομίδης
2ος Βάσια Φούσκ-Μιχάλης Χατζημίμης
3ος Καλλονή-Μπάμπης Κουτρής
Ιδιοκτησία:Χρήστος Ιμιρτζιάδης-
Προπονήτρια : Αριάδνη Κάρλες


ΚΑΛΒΙ --Φοράδες 3 ετών ,Νικ.1 ιπποδρ. ,1000μ.
1ος Κάλβι-Κώστας Οικονομίδης
Προπονήτρια : Αριάδνη Κάρλες
Ιδιοκτησίας: Χρήστος Ιμιρτζιάδης
---------------------------+++
2ος Μαϊάμι Βαϊς -Φίλιππας Μπαριάμογλου
3ος Άμιλλα -Σωτήρης Σκιαδόπουλος


ΕΒΑΛΑ ΔΥΟ ΚΟΥΡΣΕΣ ΑΠΟ ΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΚΑΛΒΙ ΤΟΥ ΙΜΙΡΤΖΙΑΔΗ.....(!!) ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΎΜΕ ΤΗΝ ΒΥΣΣΙΝΙ ΦΑΝΈΛΑ....ΜΕ ΤΑ ΛΕΥΚΑ...ΜΑΝΙΚΙΑ...!!

ΠΑΝΤΑ ΠΛΗΡΩΝΑΝΕ ΟΙ ΚΟΥΡΣΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΆΡΑ!! ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΠΗΚΕ Η ΒΑΣΙΑ ΦΟΥΣΚ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΟΥ ΤΟΥ ΦΟΥΣΚΑ....ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΞΑΦΑΝΊΣΤΗΚΕ ΤΟ ΦΑΒΟΡΊ ΤΗΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ....ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΕΦΑΛΙ(!) Αλήθεια ποιός το Καβάλαγε...??

ΜΕΓΆΛΗ ΦΑΝΉ ~~~ upload: Μάρκος Καζάκος
Έπαθλο ΘΕΜΙΔΟΣ 2000 ~~ ΒΗΕ 1800 μέτρα

Αναβάτης: Θανάσης Σωτηρόπουλος
Ιδιοκτήτης: ΜΑΚΗΣ ΨΩΜΙΑΔΗΣ
Προπονητής: Παναγιώτης Καστρινός
________________&&__________________
Βίντεο αναμνήσεων (!) Αν ανοίξετε την φωνή θα ακούσετε τον "τρελό " τον Κωστάκη τον Κρητικό, να δίνει οδηγίες στον Δημητσάνη ,τον Θανάση να κλέβει την κούρσα στην στροφή και τον ΜΑΚΑΡΟ να τον φιλάει και να κάνει σαν τρελός στην φωτογραφία (!) Προφανώς τα είχε " χώσει".....

CHRIS TRAINER ~~ upload: Καζάκος

Δ κλάση 7+ 1400 μέτρα

Αναβάτης: Νίκος Τσεργας
Προπονητής: Αριάδνη Καρλες
Ιδιοκτήτης: Χρήστος Ιμιρτζιαδης
________________________________________________

Μόνο ο Χρησταρας μπορούσε να το κάνει...
Σε κούρσα (7) αλόγων 2361 δρχ. Δίδυμο και φορκαστ 4200 δρχ.(!!!) Ο Σκιαδόπουλος ανέβηκε, όταν η κούρσα είχε λήξει (!)